موضوعی که هفته گذشته توسط روزنامه فایننشال تایمز مطرح شد و مورد توجه رسانه های داخلی قرار گرفت
دوازدهم تیر ماه امسال روزنامه فایننشال تایمز مطلبی با عنوان ترکیه و اسرائیل در معرض خطر رویارویی نظامی قرار دارند.
توجه رسانه های داخلی را به خود جلب نمود که به دنبال آن اقدام به ترجمه یا تحلیل آن مطلب نمودند
متن مقاله
The writer is director of The Turkey Project at the Brookings Institution
The 12 day war between Israel and Iran has redrawn the power balance in the Middle East. An emboldened Israel seeking to remake the region; a weakened Iranian regime seeking to survive; and a hesitant United States, reluctant to be drawn into another prolonged conflict. The most dangerous consequence may not lie in further fighting with Iran — but in the emergence of a more fierce competition between Turkey and Israel.
Turkish foreign minister Hakan Fidan recently captured the new mood in Ankara, telling a summit of the Organization of Islamic Cooperation: “There is no Palestinian, Lebanese, Syrian, Yemeni or Iranian problem — but there is clearly an Israeli problem.” That sentiment reflects a shift in Turkish thinking on Israel’s place in the region; once an ally, then a rival, it is now increasingly seen as an outright adversary. Ankara is uncomfortable with Israel’s assertiveness and emboldened new identity as the region’s hegemon — a role that Turkey’s President Recep Tayyip Erdoğan had long coveted. Devlet Bahçeli, a key Erdoğan ally, recently accused Israel of trying to “encircle Anatolia” and destabilise Turkey. Once confined to tabloid headlines, such thinking is no longer fringe within the Turkish bureaucracy and mainstream media…

موارد مرتبط با واکنش رسانه های داخلی




ترجمه متن گزارش روزنامه فایننشال تایمز
نویسنده مدیر پروژه ترکیه در موسسه بروکینگز است.
جنگ 12 روزه بین اسرائیل و ایران، موازنه قدرت در خاورمیانه را از نو ترسیم کرده است. اسرائیل جسور شدهای که به دنبال بازسازی منطقه است؛ رژیم ضعیف شدهای در ایران که به دنبال بقا است؛ و ایالات متحده مردد و مردد که تمایلی به درگیر شدن در یک درگیری طولانی مدت دیگر ندارد. خطرناکترین پیامد ممکن است نه در جنگ بیشتر با ایران – بلکه در ظهور رقابت شدیدتر بین ترکیه و اسرائیل باشد.
هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه، اخیراً با بیان این جمله در اجلاس سازمان همکاری اسلامی، حال و هوای جدید آنکارا را به تصویر کشید: «هیچ مشکل فلسطینی، لبنانی، سوری، یمنی یا ایرانی وجود ندارد – اما به وضوح یک مشکل اسرائیلی وجود دارد.» این احساس، نشاندهنده تغییر در تفکر ترکیه در مورد جایگاه اسرائیل در منطقه است؛ اسرائیل که زمانی متحد و سپس رقیب بود، اکنون به طور فزایندهای به عنوان یک دشمن آشکار دیده میشود. آنکارا از جسارت اسرائیل و هویت جدید جسور آن به عنوان هژمون منطقه – نقشی که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، مدتها آرزوی آن را داشت – ناراحت است. دولت باغچهلی، متحد کلیدی اردوغان، اخیراً اسرائیل را به تلاش برای «محاصره آناتولی» و بیثبات کردن ترکیه متهم کرد. چنین تفکری که زمانی محدود به تیترهای روزنامههای زرد بود، دیگر در بوروکراسی ترکیه و رسانههای جریان اصلی حاشیهای نیست…
بررسی یک گزارش به دور از تشویش
کمی توجه به رفتارهای ترکیه در زمینه های مختلف سیاسی و اقتصادی حکایت از آن خواهد داشت که اولویت ترکیه همانند بسیاری از کشورهای جهان منافع داخلی، سیاسی و اقتصادی خود می باشد حال ترکیه را با هر عنوان پوپولیسم یا بدتر از آن اسلام گرای سنی خطاب کنیم نمایشی از بهره برداری از فرصت ها را با خود به همراه خواهد داشت فرصت هایی که با ورود به مرکز ماجرا برای خود مهیا می کند.
مرور رفتار ترکیه در تاریخ
برای بررسی بهتر این اقدام مروری در تاریخ داشته باشیم به تحریم قطر و محاصره اقتصادی این کشور توسط همسایگان و هم زبانان خود و حضور ترکیه در این میدان در حالی که بدون کمترین و کوچکترین اعتراضی از سوی کشورهای محاصره کننده روبرو شود اقتصاد قطر را برای چندین ماه در اختیار خود گرفته و تلاش به حفظ رضایت قطر با صادرات شیر مرغ تا جان آدمیزاد می نمود.
این درحالیست که مشابه رفتار عثمانی را از سوی آمریکا و چین در خرید نفت قطر شاهد بودیم
جایگاه جمهوری اسلامی ایران
حال آنکه در آن زمان دولت ایران از انتقادهای فراوانی در تعلل و ورود به این بازار رقابتی روبرو شده بود نه آنکه ایران در این شرایط حضور نداشت بلکه با وجود توانمندی بیشتر با قابلیتی چون نزدیکی و دسترسی آسان تر ترجیح به همراهی کریدوری، زمینی، هوایی و دریایی نمود به عبارتی دیگر مالیاتی با ماجرا برخورد نمود تا توسعه ای و ناخالص داخلی
سوریه و ورود استراتژیک
در پرده و موردی دیگر سوریه و بشار اسد از موضوعاتی بود که نشان از تلاش ایران به کمک و همراهی نظامی، نزدیک به یک دهه جنگ در سوریه را بیان می کند در حالی که زمان برداشت و پایان درگیری ها با ورود و حضور تجار ترکی روبرو می شویم که در عاقبت زمان صلح و آرامش تا خروج بشار اسد و اکنون در حکومت جدید فضای اقتصادی را برای خود می آفرینند به طوری که بسیاری از شبکه و رسانه های داخلی با ظهور حکومت جدید سوریه بیشتر نفرات ارشد را مرتبط با ترکیه معرفی نمودند.
برای یک اشاره دیگر تنها بیان این ماجرا می تواند کفایت کند که ترکیه هم زمان با خرید سامانه اس ۴۰۰ موکدا سه کلمه قبل را دقیق مطالعه بفرمایید سامانه اس ۴۰۰ روسیه و برای ابهام زدایی عرض می نمایم نخوانید اس ۳۰۰ روسیه بلکه سامانه اس ۴۰۰ روسیه در کوتاه ترین زمان و یک ناز چشمی جنگنده های اف ۱۶ را از آمریکا تحویل می گیرد
فراموش نباید کرد ترکیه عضو ناتو و از کشورهای رده نخست در ارتشهای جهان است که در لیست پیمان آتلانتیک شمالی معرفی می شود لذا پیش از آنکه به دنبال ورود جنگ ترکیه به اسرائیل باشیم و آن را بعنوان هشداری به رئیس جمهور آمریکا قلمداد کنیم باید منتظر دریافت نسل جدید جنگنده های اف ۱۸ و ۲۲ توسط ترکیه باشیم هرچند دریافت اف ۳۵ همانند اسرائیل خنده دار است.
لذا بیان خرسندی رسانه های داخلی از یک گزارش که بیشتر به عنوان یک هشدار به آمریکا می توان از آن یاد نمود و خارج از سطح یک موضوع منازعه می باشد و تنها با رفتارشناسی حکومت عثمانی علت بیان آن مشخص می شود بهتر خواهد بود تا به بررسی نکات با اهمیت پیرامون روابط جمهوری اسلامی ایران با همسایگان خود به خصوص کشور ترکیه و جمهوری آذربایجان توجه نمود.